Take That (Arne)

Het spel bestaat dus uit 79 kaarten, en er staan allemaal nummers op. Op de kaarten met de nummers 22, 33, 44, enz., tot 88, staan de nummers in wit op een zwarte kaart, met een kikker afgebeeld. De overige nummers staan op witte kaarten met een lijnkleur die blauw of oranje is.
Het spel gaat als volgt: de startspeler legt een kaart neer, en pakt een nieuwe kaart, zodat hij/zij weer 8 kaarten heeft. De volgende speler legt een kaart van hooguit 10 in verschil daarnaast, en pakt een nieuwe kaart van de trekstapel om aan te vullen. Dit gaat zo door totdat een speler niet kan neerleggen. Dan worden alle kaarten ondersteboven op een stapel bij de speler gelegd, en tellen deze aan het einde als minpunten. Elke witte kaart is 1 minpunt, elke zwarte kaart is 5 minpunten. Je kunt ook pluspunten scoren. Dat gebeurd als je een kaart neerlegt die het spiegelbeeld is van een kaart in de rij op tafel(zie foto 2), zoals 94 en 49. Beide kaarten gaan naar de speler, en tellen op het einde dus als pluspunten. Sinds de minpunten ondersteboven liggen, kun je de pluspunten het beste gewoon neerleggen, met de witte nummerkant naar boven. Zwarte kaarten kun je niet spiegelen. En het spiegelen is dus wel aan te raden, maar anderen kunnen het dus ook. Je moet dus gokken of iemand anders kan spiegelen, en aangezien elke kaart maar 1 spiegelkaart heeft, kan het wegnemen van witte kaarten handig zijn, zeker als er maar een paar liggen. Het spel wordt spannend als de laatste kaart van de trekstapel is gepakt. Zodra een speler niet verder kan, en de rij moet pakken, is het spel klaar, en gaat iedereen punten tellen.

Het is een leuk spel, alleen is er aardig wat geluk voor nodig om te winnen. Ook weet je niet wie welke kaarten heeft, en vergeet je vaak om een kaart van de trekstapel te pakken. je kan winnen met +6 punten, maar ook met -5. Omdat de zwarte kaarten hard meetellen, moet je die proberen te vermijden, of juist niet opleggen, aangezien de handkaarten aan het einde van het spel niet meetellen als min of pluspunten.