Leeftijd: va. 8 jaar
2-4 spelers
Ca. 20 minuten
Inhoud:
- Scorebriefjes
- Dobbelstenen
Dit spel lijkt op de vele dobbelsteenspellen die er zijn, maar het heeft zijn eigen specifieke regels, die het spel uniek maken. Het gaat niet altijd om de hoeveelheid, maar ook om hoe je een ander kan dwarsbomen.
Iedereen krijgt een briefje uit het doosje, en heeft een pen of potlood nodig. Elke beurt gooi je de dobbelstenen(minimaal 1, maximaal 3 keer), en besluit je welke stenen je meeneemt naar een volgende gooi, en welke je gebruikt voor het invullen van je briefje. Voor het aankruisen bij een kleur, heb je of die kleur, of een roos nodig. Beiden gebruiken kan niet. Als je tijdens je beurt ook een schedel gooit(zie foto 2), MOET die apart gelegd worden. Gooi je iets anders, dan mag je zelf bepalen wat en of je iets weglegt, en mag je dit ook terugnemen om opnieuw te gooien. Bij 1 of 2 schedels mogen de anderen kiezen uit de overgebleven kleuren, maar bij 3 schedels gaan alle kleuren en rozen naar de medespelers. Op dat moment kan degene die aan de beurt is geen kleur kiezen om aan te kruisen. En mocht diegene nog een gooi over hebben, dan kan hij/zij doorgooien om de medespelers te benadelen.
Bij het gele vak wordt het interessant: spelers kunnen vanaf dan een rij van een kleur afsluiten, maar moeten dan in hun beurt kiezen voor het aantal rozen dat nodig is voor het laatste kruisje. Je kunt zolang doorgaan als je wilt, maar als je voorbij het gele vlak gaat, krijg je minder, geen of minpunten. Het is wel zo dat de rij automatisch wordt gesloten als iemand in het grijze gebied terechtkomt. Verder krijgt degene die als eerste alle vakjes tot een rode lijn heeft afgekruist, punten voor de eerste plaats. Voor de 2e tot de 4e plaats zijn minder punten, maar het loont wel om de punten te krijgen. Zodra iemand zijn laatste rij afsluit, is het spel afgelopen, en telt iedereen de punten op. Dit kan een voorzorg zijn voor degene die de rij afsluit, maar ook goed uitpakken voor iemand die op kolom 10 zit te wachten op 3 rozen, of iemand die juist zijn kleur gooit, om vervolgens in de min te belanden.
Foto 2: dobbelstenen en lege scorebriefjes.
Dit spel is een klein beetje geluk of ongeluk, en gaat heel erg om besluiten wat je met de stenen doet, in plaats van hopen op een goede worp. Het kan lonen om zo weinig mogelijk kruisjes te zetten, en te wachten op iemand die de laatste rij afsluit, om op die manier punten te scoren zonder het gooien van rozen(zie foto 3). Je bent ook nooit aan het wachten, je wilt weten of de ander een schedel gooit, waardoor je zelf moet beslissen welke kleur je gaat aankruisen, of dat iemand 3 schedels gooit, en zelf niets mag aankruisen. Het spel is ook geschikt voor mensen die geen fan zijn van dingen aanstrepen, omdat het gaat om de punten die je ermee kan verdienen. De marge van tevreden met weinig, of overmoedig met je kleuren is spannend genoeg, en het spel golft op het einde flink op en neer. De spanning is in het begin laag, en wordt groter, naarmate je de rand van het gele gebied nadert. Een keuze om iets af te sluiten of door te gaan is nog nooit zo intens geweest, en in dit geval heeft iedereen die keuze.
Foto 3: een mogelijke eindstand, met een iemand die heel hoog scoort door het afsluiten van de laatste rij(linker kaart met 3x 10).
Reactie plaatsen
Reacties